Overige Stoffen
Afhankelijk van de oorsprong van het
water kunnen allerlei schadelijke stoffen zijn opgelost, zoals: Metalen, landbouwbestrijdingsmiddelen,
antivries, oplosmiddelen (PCB's, TRI, aceton), ontsmettingsmiddelen (carbol,
lysol) en zelfs radioactieve stoffen. Metalen (in ion-vorm) kunnen als sporenelement
nodig zijn in het dieet van de vis, maar in te hoge concentraties zij n zij
giftig. Hieronder staan enkele metalen weergegeven met de voor vis maximaal
toelaatbaar geachte concentratie.
IJzer 0,5 ppm
Barium, zink 0,2 ppm
Koper, mangaan, kobalt 0,05 ppm
Zilver, arseen, lood 0,01 ppm
Cadmium, chroom, selenium 0,005 ppm
Kwik 0,0005 ppm
De gevoeligheid voor deze metalen varieert echter zeer tussen de soorten.
Zo overleven meervallen een kopergehalte van 1 ppm. Jonge koi gaan al dood bij veel lagere concentraties.
Het is verstandig het te gebruiken
(grond)water voor gebruik eerst chemisch te (laten) analyseren. Een te hoog
ijzergehalte in het water (zoals in bijna al het grondwater) is te verwijderen
met een "ontijzeringsapparaat". Dit is een vat waarin het water
goed wordt belucht. Het ijzer bindt zich dan aan zuurstof en slaat neer (als
een okerkleurige drab).
Als men water gebruikt dat in kwaliteit
varieert (zoals die van veel oppervlaktewater) is het verstandig een z.g.
VERKLIKKERSSYSTEEM in te bouwen: vers water wordt afgetapt naar aquaria waar
zeer gevoelige waterdiertjes zoals watervlooien, pekelkreeftjes of muggenlarven
worden gehouden. Zodra deze diertjes zich abnormaal gaan gedragen, is dit
een aanwijzing dat er iets mis is met de kwaliteit van het nieuw binnengekomen
water (ook worden winden gebruikt die tegen de stroom inzwemmen; zodra zij
contact maken met de bodem of de wand gaat het alarm af; gezonde winden mijden
contacten met vaste voorwerpen, omdat dit anders de huid zou beschadigen).
© 2008 Koidream® (Disclaimer)