Overige Stoffen

Afhankelijk van de oorsprong van het water kunnen allerlei schadelijke stoffen zijn opgelost, zoals: Metalen, landbouwbestrijdingsmiddelen, antivries, oplosmiddelen (PCB's, TRI, aceton), ontsmettingsmiddelen (carbol, lysol) en zelfs radioactieve stoffen. Metalen (in ion-vorm) kunnen als sporenelement nodig zijn in het dieet van de vis, maar in te hoge concentraties zij n zij giftig. Hieronder staan enkele metalen weergegeven met de voor vis maximaal toelaatbaar geachte concentratie.

IJzer 0,5 ppm
Barium, zink 0,2 ppm
Koper, mangaan, kobalt 0,05 ppm
Zilver, arseen, lood 0,01 ppm
Cadmium, chroom, selenium 0,005 ppm
Kwik 0,0005 ppm

De gevoeligheid voor deze metalen varieert echter zeer tussen de soorten.

Zo overleven meervallen een kopergehalte van 1 ppm. Jonge koi gaan al dood bij veel lagere concentraties.

Het is verstandig het te gebruiken (grond)water voor gebruik eerst chemisch te (laten) analyseren. Een te hoog ijzergehalte in het water (zoals in bijna al het grondwater) is te verwijderen met een "ontijzeringsapparaat". Dit is een vat waarin het water goed wordt belucht. Het ijzer bindt zich dan aan zuurstof en slaat neer (als een okerkleurige drab).

Als men water gebruikt dat in kwaliteit varieert (zoals die van veel oppervlaktewater) is het verstandig een z.g. VERKLIKKERSSYSTEEM in te bouwen: vers water wordt afgetapt naar aquaria waar zeer gevoelige waterdiertjes zoals watervlooien, pekelkreeftjes of muggenlarven worden gehouden. Zodra deze diertjes zich abnormaal gaan gedragen, is dit een aanwijzing dat er iets mis is met de kwaliteit van het nieuw binnengekomen water (ook worden winden gebruikt die tegen de stroom inzwemmen; zodra zij contact maken met de bodem of de wand gaat het alarm af; gezonde winden mijden contacten met vaste voorwerpen, omdat dit anders de huid zou beschadigen).

© 2008 Koidream® (Disclaimer)